Wieczór wspomnień

Kwiecień jest miesiącem Pamięci Narodowej, a Narodowa Pamięć jest dobrem najwyższym. Dlatego też w tych dniach w szczególny sposób przywołujemy wspomnieniami tych wszystkich, którzy tworzyli historię naszego kraju i świata, kreowali współczesną rzeczywistość. Kierujemy swoje myśli w stronę walczących w obronie naszej Ojczyzny i Polskości, wspominamy naszych krewnych, przyjaciół, znajomych. Z takim założeniem Gminna Biblioteka Publiczna w Żarnowie zorganizowała 8 kwietnia 2011 roku wieczór wspomnień. Przy zapalonych świecach i cicho płynącej nastrojowej muzyce, salę Domu Kultury wypełnili goście, wśród których były władze gminy, członkowie Klubu Aktywnego Seniora oraz pozostali czytelnicy i przyjaciele biblioteki. Na wstępie minutą ciszy uczczono pamięć tych, którzy odeszli. Później przedstawiono krótką prezentację multimedialną poświęconą 6. rocznicy śmierci oraz zbliżającej się beatyfikacji Papieża Jana Pawła II. Następnie wystąpiła młodzież z gimnazjum w Żarnowie pod kierunkiem Joanny Grodzickiej i Agnieszki Róg, która przedstawiła montaż słowno–muzyczny zatytułowany „Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”. Przypomniano m.in. zamordowanych oficerów polskich w Katyniu, ofiary ubiegłorocznej katastrofy smoleńskiej oraz uczniów szkół, którzy odeszli w tragicznych okolicznościach. Potem oddano głos Irenie Plucińskiej, poetce która swoimi wierszami malowała obraz życia, które odeszło, ale nadzieja wciąż żyje. Strzelcy z Jednostki Strzeleckiej 2036 z Paradyża pod dowództwem chorążego Marka Polinceusza powrócili wspomnieniem do chwil z 10 kwietnia 2010 r. i tego, co działo się później pod Pałacem Prezydenckim, gdzie uczestniczyli w nocnym czuwaniu. Goście nie kryli swego wzruszenia sięgając pamięcią do dawnych czasów i tych obecnych tragicznych wydarzeń Nad całością spotkania czuwała kierowniczka biblioteki Ewa Borończyk. Prezentacje multimedialne i opracowanie muzyczne przygotował Tomasz Borończyk.
Jak powiedział Elias Canetti, austriacki poeta i dramaturg – istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija. Ten niecodzienny wieczór wspomnień był tego żywym przykładem.